láðvǫrðr
Old Norse
Etymology
From láð + vǫrðr.
Noun
láðvǫrðr m
- (poetic) The guardian of a nation (used of kings).
Declension
Declension of láðvǫrðr (strong u-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | láðvǫrðr | láðvǫrðrinn | láðverðir | láðverðirnir |
accusative | láðvǫrð | láðvǫrðinn | láðvǫrðu | láðvǫrðuna |
dative | láðverði | láðverðinum | láðvǫrðum | láðvǫrðunum |
genitive | láðvarðar | láðvarðarins | láðvarða | láðvarðanna |