loricavit
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /loː.riːˈkaː.wit/, [ɫoː.riːˈkaː.wɪt]
Verb
lōrīcāvit
- third-person singular perfect active indicative of lōrīcō
- AD 77–79, C. Plinius Secundus (aut.), K.F.T. Mayhoff (ed.), Naturalis Historia (1906), bk VIII, ch. xxxix:
- mergit se limo saepius siccatque sole, mox ubi pluribus eodem modo se coriis loricavit, in dimicationem pergit.
- AD 77–79, C. Plinius Secundus (aut.), K.F.T. Mayhoff (ed.), Naturalis Historia (1906), bk VIII, ch. xxxix: