longiloquium
Latin
Etymology
From longus (“long”) + loquor (“say, speak, tell, talk”) + -ium.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /lon.ɡiˈlo.kʷi.um/, [ɫ̪ɔŋɡɪˈɫ̪ɔkʷiʊ̃ˑ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /lon.d͡ʒiˈlo.kwi.um/, [lon̠ʲd͡ʒiˈlɔːkwium]
Noun
longiloquium n (genitive longiloquiī or longiloquī); second declension
- A long speech.
Declension
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | longiloquium | longiloquia |
Genitive | longiloquiī longiloquī1 | longiloquiōrum |
Dative | longiloquiō | longiloquiīs |
Accusative | longiloquium | longiloquia |
Ablative | longiloquiō | longiloquiīs |
Vocative | longiloquium | longiloquia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
Related terms
- longaevitās
- longaevus
- longanimis
- longanimitās
- longanimiter
- longē
- longinquē
- longinquitās
- longinquō
- longinquus
- longipēs
- longiscō
- longiter
- longitia
- longitūdō
- longiturnitās
- longiturnus
- longiusculē
- longiusculus
- longivīvāx
- longulē
- longulus
- longuriō
- longurius
- longus
References
- “longiloquium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- longiloquium in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- longiloquium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- longiloquium in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016