liþan
See also: lithan and liðan
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *līþaną. Cognate with Old Saxon līthan, Old High German līdan, Old Norse líða (Swedish lida), Gothic 𐌻𐌴𐌹𐌸𐌰𐌽 (leiþan).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈliː.θɑn/, [ˈliː.ðɑn]
Verb
līþan
- to go; pass; travel (especially by water)
- to suffer loss
Conjugation
Conjugation of līþan (strong class 1)
infinitive | līþan | tō līþenne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | līþe | lāþ |
2nd-person singular | līst | lide |
3rd-person singular | līþ | lāþ |
plural | līþaþ | lidon |
subjunctive | present | past |
singular | līþe | lide |
plural | līþen | liden |
imperative | ||
singular | līþ | |
plural | līþaþ | |
participle | present | past |
līþende | (ġe)liden |
Derived terms
- forlīþan