linnr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *linþaz.
Noun
linnr m
- (poetic) snake, serpent
Declension
Declension of linnr (strong a-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | linnr | linnrinn | linnar | linnarnir |
accusative | linn | linninn | linna | linnana |
dative | linni | linninum | linnum | linnunum |
genitive | linns | linnsins | linna | linnanna |
Descendants
- Icelandic: linnur
- ⇒ Old Norse: linnormr
- Icelandic: linnormur
- Norwegian: linnorm
- Old Swedish: lindormber
- Swedish: lindorm
- Danish: lindorm