linarius
Latin
Etymology
līnum + -ārius
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /liːˈnaː.ri.us/, [lʲiːˈnäːriʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /liˈna.ri.us/, [liˈnäːrius]
Noun
līnārius m (genitive līnāriī or līnārī); second declension
- linen-weaver
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | līnārius | līnāriī |
Genitive | līnāriī līnārī1 | līnāriōrum |
Dative | līnāriō | līnāriīs |
Accusative | līnārium | līnāriōs |
Ablative | līnāriō | līnāriīs |
Vocative | līnārie | līnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Synonyms
- (linen-weaver): linteārius, linteō
Descendants
- Aromanian: ljinar
- Portuguese: linheiro
- Romanian: inar
- Spanish: linero
References
- “linarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- linarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- linarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette