leeën
Luxembourgish
Etymology
From Old High German legen, from Proto-Germanic *lagjaną. Cognate with German legen, Dutch leggen, English lay, Icelandic leggja.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈleːen/, [ˈleːən]
- Rhymes: -eːən
Verb
leeën (third-person singular present leet, past participle geluecht or geluet, auxiliary verb hunn)
- to lay down
- to put, to place
- to lay (eggs)
Conjugation
| Regular | ||
|---|---|---|
| infinitive | leeën | |
| participle | geluecht | |
| auxiliary | hunn | |
| present indicative | imperative | |
| 1st singular | leeën | — |
| 2nd singular | lees | lee |
| 3rd singular | leet | — |
| 1st plural | leeën | — |
| 2nd plural | leet | leet |
| 3rd plural | leeën | — |
| (n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. | ||
Derived terms
Derived terms
- aleeën
- ausleeën
- bäileeën
- beleeën
- broochleeën
- draleeën
- dropleeën
- duerleeën
- ëmleeën
- ënnerleeën
- eraleeën
- erausleeën
- erleeën
- ewechleeën
- festleeën
- hannerleeën
- hanneschtleeën
- iwwerleeën
- nidderleeën
- noleeën
- ofleeën
- opleeën
- uleeën
- verleeën
- virleeën
- zeréckleeën
- zerleeën
- zesummeleeën
- zouleeën