lecieć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *letěti.

lecieć impf (determinate, perfective polecieć, indeterminate latać)

(intransitive) to fly
(intransitive) to run, to hurry
Synonyms: see Thesaurus:uciekać
(intransitive) to run for something, to fetch quickly
Leć po ludzi! ― Hurry, get the people!

Conjugation of lecieć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		lecieć
present tense	1^st	lecę			lecimy
	2^nd	lecisz			lecicie
	3^rd	leci			lecą
	impersonal	leci się
past tense	1^st	leciałem	leciałam		lecieliśmy	leciałyśmy
	2^nd	leciałeś	leciałaś		lecieliście	leciałyście
	3^rd	leciał	leciała	leciało	lecieli	leciały
	impersonal	leciano
future tense	1^st	będę leciał, będę lecieć	będę leciała, będę lecieć		będziemy lecieli, będziemy lecieć	będziemy leciały, będziemy lecieć
	2^nd	będziesz leciał, będziesz lecieć	będziesz leciała, będziesz lecieć		będziecie lecieli, będziecie lecieć	będziecie leciały, będziecie lecieć
	3^rd	będzie leciał, będzie lecieć	będzie leciała, będzie lecieć	będzie leciało, będzie lecieć	będą lecieli, będą lecieć	będą leciały, będą lecieć
	impersonal	będzie lecieć się
conditional	1^st	leciałbym	leciałabym		lecielibyśmy	leciałybyśmy
	2^nd	leciałbyś	leciałabyś		lecielibyście	leciałybyście
	3^rd	leciałby	leciałaby	leciałoby	lecieliby	leciałyby
	impersonal	leciano by
imperative	1^st	niech lecę			lećmy
	2^nd	leć			lećcie
	3^rd	niech leci			niech lecą
active adjectival participle		lecący	lecąca	lecące	lecący	lecące
contemporary adverbial participle		lecąc
verbal noun		lecenie

verbs