laþian
Old English
Etymology 1
From Proto-Germanic *laiþōną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈlɑːðiɑn/
Verb
lāþian
- to loathe
Conjugation
Conjugation of lāþian (weak class 2)
infinitive | lāþian | tō lāþienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | lāþie lāþiġe | lāþode |
2nd-person singular | lāþast | lāþodest |
3rd-person singular | lāþaþ | lāþode |
plural | lāþiaþ lāþiġaþ | lāþodon |
subjunctive | present | past |
singular | lāþie lāþiġe | lāþode |
plural | lāþien lāþiġen | lāþoden |
imperative | ||
singular | lāþa | |
plural | lāþiaþ lāþiġaþ | |
participle | present | past |
lāþiende lāþiġende | (ġe)lāþod |
Etymology 2
From Proto-Germanic *laþōną (“to call”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈlɑðiɑn/
Verb
laþian
- to call, invite
Conjugation
Conjugation of laþian (weak class 2)
infinitive | laþian | tō laþienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | laþie laþiġe | laþode |
2nd-person singular | laþast | laþodest |
3rd-person singular | laþaþ | laþode |
plural | laþiaþ laþiġaþ | laþodon |
subjunctive | present | past |
singular | laþie laþiġe | laþode |
plural | laþien laþiġen | laþoden |
imperative | ||
singular | laþa | |
plural | laþiaþ laþiġaþ | |
participle | present | past |
laþiende laþiġende | (ġe)laþod |
Descendants
- Middle English: lathen
- English: lathe, laith