amikus
Polish
Etymology
Learned borrowing from Latin amīcus.[1] First attested in 1856.[2]
Pronunciation
- IPA(key): /aˈmi.kus/
Audio (file) - Rhymes: -ikus
- Syllabification: a‧mi‧kus
Noun
amikus m pers
- (obsolete) friend
- Synonym: przyjaciel
Declension
Declension of amikus
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | amikus | amikusy |
| genitive | amikusa | amikusów |
| dative | amikusowi | amikusom |
| accusative | amikusa | amikusów |
| instrumental | amikusem | amikusami |
| locative | amikusie | amikusach |
| vocative | amikusie | amikusy |
References
- Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “amikus”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- Jan Prusinowski (1856) Poezyje Jana Prusinowskiego., page 174
Further reading
- amikus in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- amikus in Polish dictionaries at PWN