laetamen
Latin
Etymology
laetor (“to gladden; to fertilize”) + -men
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /lae̯ˈtaː.men/, [ɫ̪äe̯ˈt̪äːmɛn]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /leˈta.men/, [lɛˈt̪äːmɛn]
Noun
laetāmen n (genitive laetāminis); third declension
- manure
- Synonyms: fimus, stercus
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | laetāmen | laetāmina |
Genitive | laetāminis | laetāminum |
Dative | laetāminī | laetāminibus |
Accusative | laetāmen | laetāmina |
Ablative | laetāmine | laetāminibus |
Vocative | laetāmen | laetāmina |
Descendants
- Dalmatian: lotum
- Italian: letame
- Ligurian: liame
References
- laetamen in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- laetamen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette