kłóć
See also: kloc, Kloc, KLOC, and kłoć
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /kwut͡ɕ/
- Rhymes: -ut͡ɕ
- Syllabification: kłóć
- Homophone: kłuć
Etymology 1
Inherited from Old Polish kłóć, from Proto-Slavic *kòlti, from Proto-Balto-Slavic *kálˀtei, from Proto-Indo-European *kelh₂- (“to beat, chop, hew”).
Verb
kłóć impf (perfective ukłóć or kolnąć)
- (transitive, archaic) to prick, to prickle
- Synonym: kłuć
- (reflexive, archaic) to prick oneself
- Synonym: kłuć się
Conjugation
Conjugation of kłóć impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | kłóć | |||||
| present tense | 1st | kolę | kolemy | |||
| 2nd | kolesz | kolecie | ||||
| 3rd | kole | kolą | ||||
| impersonal | kole się | |||||
| past tense | 1st | kłółem | kłółam | kłóliśmy | kłółyśmy | |
| 2nd | kłółeś | kłółaś | kłóliście | kłółyście | ||
| 3rd | kłół | kłóła | kłóło | kłóli | kłóły | |
| impersonal | kłóto | |||||
| future tense | 1st | będę kłół, będę kłóć | będę kłóła, będę kłóć | będziemy kłóli, będziemy kłóć | będziemy kłóły, będziemy kłóć | |
| 2nd | będziesz kłół, będziesz kłóć | będziesz kłóła, będziesz kłóć | będziecie kłóli, będziecie kłóć | będziecie kłóły, będziecie kłóć | ||
| 3rd | będzie kłół, będzie kłóć | będzie kłóła, będzie kłóć | będzie kłóło, będzie kłóć | będą kłóli, będą kłóć | będą kłóły, będą kłóć | |
| impersonal | będzie kłóć się | |||||
| conditional | 1st | kłółbym | kłółabym | kłólibyśmy | kłółybyśmy | |
| 2nd | kłółbyś | kłółabyś | kłólibyście | kłółybyście | ||
| 3rd | kłółby | kłółaby | kłółoby | kłóliby | kłółyby | |
| impersonal | kłóto by | |||||
| imperative | 1st | niech kolę | kólmy | |||
| 2nd | kól | kólcie | ||||
| 3rd | niech kole | niech kolą | ||||
| active adjectival participle | kolący | koląca | kolące | kolący | kolące | |
| passive adjectival participle | kłóty | kłóta | kłóte | kłóci | kłóte | |
| contemporary adverbial participle | koląc | |||||
| verbal noun | kłócie | |||||
Derived terms
nouns
- kolczyk
- kolec
verbs
- wykałać impf
- wykłóć pf
Related terms
nouns
- kieł
- klin
- kłoda
- kłos
- kół
verbs
- kłócić impf
- kłuć impf
Descendants
- ⇒ Polish: kłuć
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
kłóć
- second-person singular imperative of kłócić
Further reading
- kłóć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- kłóć in Polish dictionaries at PWN
Upper Sorbian
Etymology
From Proto-Slavic *kolti.
Verb
kłóć
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.