kłócić
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *kōltìti.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkwu.t͡ɕit͡ɕ/
Audio 1, kłócić (file) Audio 2, kłócić się (file) - Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
- Syllabification: kłó‧cić
Verb
kłócić impf
- (transitive) to cause to quarrel
- Synonym: skłócać
Verb
kłócić impf (perfective pokłócić)
- (reflexive) to quarrel, to wrangle
- Synonyms: czubić się, sprzeczać się
Conjugation
Conjugation of kłócić impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | kłócić | |||||
| present tense | 1st | kłócę | kłócimy | |||
| 2nd | kłócisz | kłócicie | ||||
| 3rd | kłóci | kłócą | ||||
| impersonal | kłóci się | |||||
| past tense | 1st | kłóciłem | kłóciłam | kłóciliśmy | kłóciłyśmy | |
| 2nd | kłóciłeś | kłóciłaś | kłóciliście | kłóciłyście | ||
| 3rd | kłócił | kłóciła | kłóciło | kłócili | kłóciły | |
| impersonal | kłócono | |||||
| future tense | 1st | będę kłócił, będę kłócić | będę kłóciła, będę kłócić | będziemy kłócili, będziemy kłócić | będziemy kłóciły, będziemy kłócić | |
| 2nd | będziesz kłócił, będziesz kłócić | będziesz kłóciła, będziesz kłócić | będziecie kłócili, będziecie kłócić | będziecie kłóciły, będziecie kłócić | ||
| 3rd | będzie kłócił, będzie kłócić | będzie kłóciła, będzie kłócić | będzie kłóciło, będzie kłócić | będą kłócili, będą kłócić | będą kłóciły, będą kłócić | |
| impersonal | będzie kłócić się | |||||
| conditional | 1st | kłóciłbym | kłóciłabym | kłócilibyśmy | kłóciłybyśmy | |
| 2nd | kłóciłbyś | kłóciłabyś | kłócilibyście | kłóciłybyście | ||
| 3rd | kłóciłby | kłóciłaby | kłóciłoby | kłóciliby | kłóciłyby | |
| impersonal | kłócono by | |||||
| imperative | 1st | niech kłócę | kłóćmy | |||
| 2nd | kłóć | kłóćcie | ||||
| 3rd | niech kłóci | niech kłócą | ||||
| active adjectival participle | kłócący | kłócąca | kłócące | kłócący | kłócące | |
| passive adjectival participle | kłócony | kłócona | kłócone | kłóceni | kłócone | |
| contemporary adverbial participle | kłócąc | |||||
| verbal noun | kłócenie | |||||
Derived terms
adjectives
- kłótliwy
- kłótnicki
- kłótny
nouns
- kłóciciel
- kłótliwiec
- kłótliwość
- kłótnia
- kłótniarka
- kłótniarstwo
- kłótniarz
- kłótnica
- kłótnictwo
- kłótnik
- zakłócenie
verbs
- nakłócić pf
- pokłócić pf
- rozkłócić pf
- skłócać impf
- skłócić pf
- wykłócać impf
- wykłócić pf
- zakłócać impf
- zakłócić pf
Further reading
- kłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- kłócić in Polish dictionaries at PWN