kłuć

See also: kluc, kluč, kľúč, and kluć

Polish

Inherited from Old Polish kłóć, from a merger of Proto-Slavic *kolti (stem *koľ-) and Proto-Slavic *kľuti (stem *klьv-).

kłuć impf (perfective ukłuć)

Conjugation of kłuć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kłuć
present tense	1^st	kłuję			kłujemy
	2^nd	kłujesz			kłujecie
	3^rd	kłuje			kłują
	impersonal	kłuje się
past tense	1^st	kłułem	kłułam		kłuliśmy	kłułyśmy
	2^nd	kłułeś	kłułaś		kłuliście	kłułyście
	3^rd	kłuł	kłuła	kłuło	kłuli	kłuły
	impersonal	kłuto
future tense	1^st	będę kłuł, będę kłuć	będę kłuła, będę kłuć		będziemy kłuli, będziemy kłuć	będziemy kłuły, będziemy kłuć
	2^nd	będziesz kłuł, będziesz kłuć	będziesz kłuła, będziesz kłuć		będziecie kłuli, będziecie kłuć	będziecie kłuły, będziecie kłuć
	3^rd	będzie kłuł, będzie kłuć	będzie kłuła, będzie kłuć	będzie kłuło, będzie kłuć	będą kłuli, będą kłuć	będą kłuły, będą kłuć
	impersonal	będzie kłuć się
conditional	1^st	kłułbym	kłułabym		kłulibyśmy	kłułybyśmy
	2^nd	kłułbyś	kłułabyś		kłulibyście	kłułybyście
	3^rd	kłułby	kłułaby	kłułoby	kłuliby	kłułyby
	impersonal	kłuto by
imperative	1^st	niech kłuję			kłujmy
	2^nd	kłuj			kłujcie
	3^rd	niech kłuje			niech kłują
active adjectival participle		kłujący	kłująca	kłujące	kłujący	kłujące
passive adjectival participle		kłuty	kłuta	kłute	kłuci	kłute
contemporary adverbial participle		kłując
verbal noun		kłucie

verbs