kırım

kırım

Turkish

Etymology

From kır- (“to break, to kill”) +‎ -ım (“suffix describing single acts”). Cognate with Azerbaijani qırğın.

Noun

kırım (definite accusative kırımı, plural kırımlar)

1. the act of breaking; break, fracture, breakage
2. the act of killing; slaughter, carnage, massacre

Declension

Inflection
Nominative	kırım
Definite accusative	kırımı
	Singular	Plural
Nominative	kırım	kırımlar
Definite accusative	kırımı	kırımları
Dative	kırıma	kırımlara
Locative	kırımda	kırımlarda
Ablative	kırımdan	kırımlardan
Genitive	kırımın	kırımların
Possessive forms Singular Plural 1st singular kırımım kırımlarım 2nd singular kırımın kırımların 3rd singular kırımı kırımları 1st plural kırımımız kırımlarımız 2nd plural kırımınız kırımlarınız 3rd plural kırımları kırımları

Synonyms

• kıyım
• katliam

Derived terms

• soykırım

Related terms

• kırmak

References

• kırım in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu