kötülük
Turkish
Etymology
From kötü + -lük.
Noun
kötülük (definite accusative kötülüğü, plural kötülüklar)
- badness, evilness
Declension
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | kötülük | |
| Definite accusative | kötülüğü | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | kötülük | kötülükler |
| Definite accusative | kötülüğü | kötülükleri |
| Dative | kötülüğe | kötülüklere |
| Locative | kötülükte | kötülüklerde |
| Ablative | kötülükten | kötülüklerden |
| Genitive | kötülüğün | kötülüklerin |
Antonyms
- iyilik