kâkül
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish کاکل, from Persian کاکل (kâkol), from Mongolic.
Pronunciation
- Hyphenation: kâ‧kül
Noun
kâkül (definite accusative kâkülü, plural kâküller)
- bangs ("Hair hanging over the forehead.")
References
- Nişanyan, Sevan (2002–), “kâkül”, in Nişanyan Sözlük
- kâkül in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu