káka
See also: kaka, kAkA, kakā, kāka, käka, kaķa, and kākā
Hungarian
Etymology
Probably from a Turkic language.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkaːkɒ]
- Hyphenation: ká‧ka
- Rhymes: -kɒ
Noun
káka (plural kákák)
- bulrush (sedges in the genera Schoenoplectus (formerly considered Scirpus))
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | káka | kákák |
| accusative | kákát | kákákat |
| dative | kákának | kákáknak |
| instrumental | kákával | kákákkal |
| causal-final | kákáért | kákákért |
| translative | kákává | kákákká |
| terminative | kákáig | kákákig |
| essive-formal | kákaként | kákákként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | kákában | kákákban |
| superessive | kákán | kákákon |
| adessive | kákánál | kákáknál |
| illative | kákába | kákákba |
| sublative | kákára | kákákra |
| allative | kákához | kákákhoz |
| elative | kákából | kákákból |
| delative | kákáról | kákákról |
| ablative | kákától | kákáktól |
| non-attributive possessive - singular | kákáé | kákáké |
| non-attributive possessive - plural | kákáéi | kákákéi |
| Possessive forms of káka | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | kákám | kákáim |
| 2nd person sing. | kákád | kákáid |
| 3rd person sing. | kákája | kákái |
| 1st person plural | kákánk | kákáink |
| 2nd person plural | kákátok | kákáitok |
| 3rd person plural | kákájuk | kákáik |
Derived terms
Compound words
- kákabélű
- kákabuzogány
- kákagyékény
- kákakosár
Expressions
- a kákán is csomót keres
References
- káka in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN. (See also its 2nd edition.)
- káka in Tótfalusi, István. Magyar etimológiai nagyszótár (’Hungarian Comprehensive Dictionary of Etymology’). Budapest: Arcanum Adatbázis, 2001; Arcanum DVD Könyvtár →ISBN
Further reading
- káka in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkʰauːka/
- Rhymes: -auːka
Verb
káka (weak verb, third-person singular past indicative kákaði, supine kákað)
- (intransitive) to dabble
Conjugation
káka — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að káka | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | kákað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | kákandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég káka | við kákum | present (nútíð) | ég káki | við kákum |
| þú kákar | þið kákið | þú kákir | þið kákið | ||
| hann, hún, það kákar | þeir, þær, þau káka | hann, hún, það káki | þeir, þær, þau káki | ||
| past (þátíð) | ég kákaði | við kákuðum | past (þátíð) | ég kákaði | við kákuðum |
| þú kákaðir | þið kákuðuð | þú kákaðir | þið kákuðuð | ||
| hann, hún, það kákaði | þeir, þær, þau kákuðu | hann, hún, það kákaði | þeir, þær, þau kákuðu | ||
| imperative (boðháttur) | káka (þú) | kákið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kákaðu | kákiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
kákast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að kákast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | kákast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | kákandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég kákast | við kákumst | present (nútíð) | ég kákist | við kákumst |
| þú kákast | þið kákist | þú kákist | þið kákist | ||
| hann, hún, það kákast | þeir, þær, þau kákast | hann, hún, það kákist | þeir, þær, þau kákist | ||
| past (þátíð) | ég kákaðist | við kákuðumst | past (þátíð) | ég kákaðist | við kákuðumst |
| þú kákaðist | þið kákuðust | þú kákaðist | þið kákuðust | ||
| hann, hún, það kákaðist | þeir, þær, þau kákuðust | hann, hún, það kákaðist | þeir, þær, þau kákuðust | ||
| imperative (boðháttur) | kákast (þú) | kákist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kákastu | kákisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
kákaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | kákaður | kákuð | kákað | kákaðir | kákaðar | kákuð | |
| accusative (þolfall) | kákaðan | kákaða | kákað | kákaða | kákaðar | kákuð | |
| dative (þágufall) | kákuðum | kákaðri | kákuðu | kákuðum | kákuðum | kákuðum | |
| genitive (eignarfall) | kákaðs | kákaðrar | kákaðs | kákaðra | kákaðra | kákaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | kákaði | kákaða | kákaða | kákuðu | kákuðu | kákuðu | |
| accusative (þolfall) | kákaða | kákuðu | kákaða | kákuðu | kákuðu | kákuðu | |
| dative (þágufall) | kákaða | kákuðu | kákaða | kákuðu | kákuðu | kákuðu | |
| genitive (eignarfall) | kákaða | kákuðu | kákaða | kákuðu | kákuðu | kákuðu | |
Derived terms
- káka við
Lingala
Adverb
káka
- only, just
- always, still