kwapić

Polish

Inherited from Old Polish kwapić (się), from northern Proto-Slavic *kvapiti. Compare Czech kvapit (“to hurry”).

kwapić impf

(transitive, archaic) to chivvy, to hurry, to urge
Synonyms: naglić, (colloquial) pilić, przynaglać
(intransitive, archaic) to hasten, to hurry, to make haste (to move or act quickly)
Synonyms: pospieszać, spieszyć
(reflexive, colloquial) to be eager to do something [+ do (genitive) = what] [+ z (instrumental) = what]
Synonyms: garnąć się, palić się

Conjugation of kwapić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kwapić
present tense	1^st	kwapię			kwapimy
	2^nd	kwapisz			kwapicie
	3^rd	kwapi			kwapią
	impersonal	kwapi się
past tense	1^st	kwapiłem	kwapiłam		kwapiliśmy	kwapiłyśmy
	2^nd	kwapiłeś	kwapiłaś		kwapiliście	kwapiłyście
	3^rd	kwapił	kwapiła	kwapiło	kwapili	kwapiły
	impersonal	kwapiono
future tense	1^st	będę kwapił, będę kwapić	będę kwapiła, będę kwapić		będziemy kwapili, będziemy kwapić	będziemy kwapiły, będziemy kwapić
	2^nd	będziesz kwapił, będziesz kwapić	będziesz kwapiła, będziesz kwapić		będziecie kwapili, będziecie kwapić	będziecie kwapiły, będziecie kwapić
	3^rd	będzie kwapił, będzie kwapić	będzie kwapiła, będzie kwapić	będzie kwapiło, będzie kwapić	będą kwapili, będą kwapić	będą kwapiły, będą kwapić
	impersonal	będzie kwapić się
conditional	1^st	kwapiłbym	kwapiłabym		kwapilibyśmy	kwapiłybyśmy
	2^nd	kwapiłbyś	kwapiłabyś		kwapilibyście	kwapiłybyście
	3^rd	kwapiłby	kwapiłaby	kwapiłoby	kwapiliby	kwapiłyby
	impersonal	kwapiono by
imperative	1^st	niech kwapię			kwapmy
	2^nd	kwap			kwapcie
	3^rd	niech kwapi			niech kwapią
active adjectival participle		kwapiący	kwapiąca	kwapiące	kwapiący	kwapiące
passive adjectival participle		kwapiony	kwapiona	kwapione	kwapieni	kwapione
contemporary adverbial participle		kwapiąc
verbal noun		kwapienie

noun

verbs

adjectives

adverb

noun

verbs