kvæna
Icelandic
Etymology
From Old Norse kvæna, from kván (“wife”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkʰvaiːna/
- Rhymes: -aiːna
Verb
kvæna (weak verb, third-person singular past indicative kvænti, supine kvænt)
- (transitive, usually reflexive or in the mediopassive) to marry (a man) to a woman
Conjugation
kvæna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að kvæna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | kvænt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | kvænandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég kvæni | við kvænum | present (nútíð) | ég kvæni | við kvænum |
| þú kvænir | þið kvænið | þú kvænir | þið kvænið | ||
| hann, hún, það kvænir | þeir, þær, þau kvæna | hann, hún, það kvæni | þeir, þær, þau kvæni | ||
| past (þátíð) | ég kvænti | við kvæntum | past (þátíð) | ég kvænti | við kvæntum |
| þú kvæntir | þið kvæntuð | þú kvæntir | þið kvæntuð | ||
| hann, hún, það kvænti | þeir, þær, þau kvæntu | hann, hún, það kvænti | þeir, þær, þau kvæntu | ||
| imperative (boðháttur) | kvæn (þú) | kvænið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kvæntu | kvæniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
kvænast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að kvænast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | kvænst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | kvænandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég kvænist | við kvænumst | present (nútíð) | ég kvænist | við kvænumst |
| þú kvænist | þið kvænist | þú kvænist | þið kvænist | ||
| hann, hún, það kvænist | þeir, þær, þau kvænast | hann, hún, það kvænist | þeir, þær, þau kvænist | ||
| past (þátíð) | ég kvæntist | við kvæntumst | past (þátíð) | ég kvæntist | við kvæntumst |
| þú kvæntist | þið kvæntust | þú kvæntist | þið kvæntust | ||
| hann, hún, það kvæntist | þeir, þær, þau kvæntust | hann, hún, það kvæntist | þeir, þær, þau kvæntust | ||
| imperative (boðháttur) | kvænst (þú) | kvænist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kvænstu | kvænisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
kvæntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | kvæntur | kvænt | kvænt | kvæntir | kvæntar | kvænt | |
| accusative (þolfall) | kvæntan | kvænta | kvænt | kvænta | kvæntar | kvænt | |
| dative (þágufall) | kvæntum | kvæntri | kvæntu | kvæntum | kvæntum | kvæntum | |
| genitive (eignarfall) | kvænts | kvæntrar | kvænts | kvæntra | kvæntra | kvæntra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | kvænti | kvænta | kvænta | kvæntu | kvæntu | kvæntu | |
| accusative (þolfall) | kvænta | kvæntu | kvænta | kvæntu | kvæntu | kvæntu | |
| dative (þágufall) | kvænta | kvæntu | kvænta | kvæntu | kvæntu | kvæntu | |
| genitive (eignarfall) | kvænta | kvæntu | kvænta | kvæntu | kvæntu | kvæntu | |
Old Norse
Etymology
From kván (“wife”).
Verb
kvæna
- (transitive) to make (a man) marry a woman
- Synonym: kvánga
- (reflexive) to take a wife
Conjugation
Conjugation of kvæna — active (weak class 1)
| infinitive | kvæna | |
|---|---|---|
| present participle | kvænandi | |
| past participle | kvændr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | kvæni | kvænda |
| 2nd-person singular | kvænir | kvændir |
| 3rd-person singular | kvænir | kvændi |
| 1st-person plural | kvænum | kvændum |
| 2nd-person plural | kvænið | kvænduð |
| 3rd-person plural | kvæna | kvændu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | kvæna | kvænda |
| 2nd-person singular | kvænir | kvændir |
| 3rd-person singular | kvæni | kvændi |
| 1st-person plural | kvænim | kvændim |
| 2nd-person plural | kvænið | kvændið |
| 3rd-person plural | kvæni | kvændi |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | kvæn | |
| 1st-person plural | kvænum | |
| 2nd-person plural | kvænið | |
Conjugation of kvæna — mediopassive (weak class 1)
| infinitive | kvænask | |
|---|---|---|
| present participle | kvænandisk | |
| past participle | kvænzk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | kvænumk | kvændumk |
| 2nd-person singular | kvænisk | kvændisk |
| 3rd-person singular | kvænisk | kvændisk |
| 1st-person plural | kvænumsk | kvændumsk |
| 2nd-person plural | kvænizk | kvænduzk |
| 3rd-person plural | kvænask | kvændusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | kvænumk | kvændumk |
| 2nd-person singular | kvænisk | kvændisk |
| 3rd-person singular | kvænisk | kvændisk |
| 1st-person plural | kvænimsk | kvændimsk |
| 2nd-person plural | kvænizk | kvændizk |
| 3rd-person plural | kvænisk | kvændisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | kvænsk | |
| 1st-person plural | kvænumsk | |
| 2nd-person plural | kvænizk | |
Derived terms
- kvæning f
References
- kvæna in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.