kuyumcu

kuyumcu

Turkish

Etymology

From kuyum (“jewel”) +‎ -cu.

Pronunciation

• IPA^(key): /kujumdʒu/

Noun

kuyumcu (definite accusative kuyumcuyu, plural kuyumcular)

1. jeweller, goldsmith
2. jeweller's

Declension

Inflection
Nominative	kuyumcu
Definite accusative	kuyumcuyu
	Singular	Plural
Nominative	kuyumcu	kuyumcular
Definite accusative	kuyumcuyu	kuyumcuları
Dative	kuyumcuya	kuyumculara
Locative	kuyumcuda	kuyumcularda
Ablative	kuyumcudan	kuyumculardan
Genitive	kuyumcunun	kuyumcuların
Possessive forms Singular Plural 1st singular kuyumcum kuyumcularım 2nd singular kuyumcun kuyumcuların 3rd singular kuyumcusu kuyumcuları 1st plural kuyumcumuz kuyumcularımız 2nd plural kuyumcunuz kuyumcularınız 3rd plural kuyumcuları kuyumcuları
Predicative forms Singular Plural 1st singular kuyumcuyum kuyumcularım 2nd singular kuyumcusun kuyumcularsın 3rd singular kuyumcu kuyumcudur kuyumcular kuyumculardır 1st plural kuyumcuyuz kuyumcularız 2nd plural kuyumcusunuz kuyumcularsınız 3rd plural kuyumcular kuyumculardır

Derived terms

• kuyumcu dükkanı
• kuyumculuk