kuyruk

kuyruk

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قویروق‎ (kuyruk, “tail, queue”), from Proto-Turkic *kudruk (“tail”). Cognate with Old Turkic 𐰴𐰆𐰑𐰺𐰆𐰸‎ (qudruq, “tail”), Kyrgyz куйрук (kuyruk, “tail”), Yakut кутурук (kuturuk, “tail”).

Pronunciation

• IPA^(key): [kujɾuc]

Noun

kuyruk (definite accusative kuyruğu, plural kuyruklar)

1. tail
2. queue

Declension

Inflection
Nominative	kuyruk
Definite accusative	kuyruğu
	Singular	Plural
Nominative	kuyruk	kuyruklar
Definite accusative	kuyruğu	kuyrukları
Dative	kuyruğa	kuyruklara
Locative	kuyrukta	kuyruklarda
Ablative	kuyruktan	kuyruklardan
Genitive	kuyruğun	kuyrukların
Possessive forms Singular Plural 1st singular kuyruğum kuyruklarım 2nd singular kuyruğun kuyrukların 3rd singular kuyruğu kuyrukları 1st plural kuyruğumuz kuyruklarımız 2nd plural kuyruğunuz kuyruklarınız 3rd plural kuyrukları kuyrukları

Related terms

• kuyruklu
• kuyruksuz
• kuyrukluk