kuvvet

kuvvet

Turkish

Etymology

From Arabic قُوَّة‎ (quwwa).

Pronunciation

• IPA^(key): [kuvvet]
• Hyphenation: kuv‧vet

Noun

kuvvet (definite accusative kuvveti, plural kuvvetler)

1. power, strength
2. (figuative) emphasis, rigour, severity
3. (mathematics) power
4. (physics) force

Declension

Inflection
Nominative	kuvvet
Definite accusative	kuvveti
	Singular	Plural
Nominative	kuvvet	kuvvetler
Definite accusative	kuvveti	kuvvetleri
Dative	kuvvete	kuvvetlere
Locative	kuvvette	kuvvetlerde
Ablative	kuvvetten	kuvvetlerden
Genitive	kuvvetin	kuvvetlerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular kuvvetim kuvvetlerim 2nd singular kuvvetin kuvvetlerin 3rd singular kuvveti kuvvetleri 1st plural kuvvetimiz kuvvetlerimiz 2nd plural kuvvetiniz kuvvetleriniz 3rd plural kuvvetleri kuvvetleri
Predicative forms Singular Plural 1st singular kuvvetim kuvvetlerim 2nd singular kuvvetsin kuvvetlersin 3rd singular kuvvet kuvvettir kuvvetler kuvvetlerdir 1st plural kuvvetiz kuvvetleriz 2nd plural kuvvetsiniz kuvvetlersiniz 3rd plural kuvvetler kuvvetlerdir

Synonyms

• (strength, power): güç
• (emphasis, rigour, severity): şiddet, zor, cebir
• (power, mathematics): üs

Derived terms

• kuvvetli
• kuvvetsiz