kunnigr
Old Norse
Etymology
From kunna (“to know”) + -igr.
Adjective
kunnigr
- known
- versed in magic arts Synonym: fjǫlkunnigr
Declension
Strong declension of kunnigr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | kunnigr | kunnig | kunnigt |
accusative | kunnigan | kunniga | kunnigt |
dative | kunnigum | kunnigri | kunnigu |
genitive | kunnigs | kunnigrar | kunnigs |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | kunnigir | kunnigar | kunnig |
accusative | kunniga | kunnigar | kunnig |
dative | kunnigum | kunnigum | kunnigum |
genitive | kunnigra | kunnigra | kunnigra |
Weak declension of kunnigr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | kunnigi | kunniga | kunniga |
accusative | kunniga | kunnigu | kunniga |
dative | kunniga | kunnigu | kunniga |
genitive | kunniga | kunnigu | kunniga |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | kunnigu | kunnigu | kunnigu |
accusative | kunnigu | kunnigu | kunnigu |
dative | kunnigum | kunnigum | kunnigum |
genitive | kunnigu | kunnigu | kunnigu |
Declension of comparative of kunnigr
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | kunnigri | kunnigri | kunnigra |
accusative | kunnigra | kunnigri | kunnigra |
dative | kunnigra | kunnigri | kunnigra |
genitive | kunnigra | kunnigri | kunnigra |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | kunnigri | kunnigri | kunnigri |
accusative | kunnigri | kunnigri | kunnigri |
dative | kunnigrum | kunnigrum | kunnigrum |
genitive | kunnigri | kunnigri | kunnigri |
Descendants
- Norwegian Nynorsk: kunnig
- Norwegian Bokmål: kunnig
- Swedish: kunnig
References
- kunnigr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press