kumå
Elfdalian
Etymology
From Old Norse koma, from Proto-Germanic *kwemaną. Cognate with Swedish komma.
Verb
kumå
- to come
Conjugation
Conjugation of kumå — active
infinitive | kumå | |
---|---|---|
present participle | kumend | |
supine | kumið | |
indicative | present | past |
1st singular | kumb | kam |
2nd singular | kumb | kam |
3rd singular | kumb | kam |
1st plural | kumum | kamum |
2nd plural | kumið | kamið |
3rd plural | kumå | kamu |
imperative | present | |
2nd singular | kåmm | |
1st plural | kåmum | |
2nd plural | kåmið |