kummin kaima
Finnish
Etymology
From kummin (“godparent's”) + kaima (“namesake”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkumːin ˈkɑi̯mɑ/, [ˈkumːiŋ ˈkɑi̯mɑ]
Noun
kummin kaima
- Used other than figuratively or idiomatically: see kummi, kaima.
- (idiomatic) A distant relative.
Declension
Inflection of kummin kaima (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kummin kaima | kummin kaimat | |
genitive | kummin kaiman | kummin kaimojen | |
partitive | kummin kaimaa | kummin kaimoja | |
illative | kummin kaimaan | kummin kaimoihin | |
singular | plural | ||
nominative | kummin kaima | kummin kaimat | |
accusative | nom. | kummin kaima | kummin kaimat |
gen. | kummin kaiman | ||
genitive | kummin kaiman | kummin kaimojen kummin kaimainrare | |
partitive | kummin kaimaa | kummin kaimoja | |
inessive | kummin kaimassa | kummin kaimoissa | |
elative | kummin kaimasta | kummin kaimoista | |
illative | kummin kaimaan | kummin kaimoihin | |
adessive | kummin kaimalla | kummin kaimoilla | |
ablative | kummin kaimalta | kummin kaimoilta | |
allative | kummin kaimalle | kummin kaimoille | |
essive | kummin kaimana | kummin kaimoina | |
translative | kummin kaimaksi | kummin kaimoiksi | |
instructive | — | kummin kaimoin | |
abessive | kummin kaimatta | kummin kaimoitta | |
comitative | — | kummin kaimoineen |
Possessive forms of kummin kaima (type kala) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | kummin kaimani | kummin kaimamme |
2nd person | kummin kaimasi | kummin kaimanne |
3rd person | kummin kaimansa |