kumara
See also: Kumara and kūmara
English
Etymology
Borrowed from Maori kūmara.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkuːməɹə/
- (New Zealand) IPA(key): [ˈkʰʉːm(ə)ɹʷɐ], (prescribed) IPA(key): [ˈkʰʉːmɐɾɐ]
Noun
kumara (plural kumaras or kumara)
- (New Zealand) A sweet potato.
Derived terms
- suck the kumara
Anagrams
- karamu
Basque
Noun
kumara
- allative singular of kuma
Finnish
Etymology
kuma- + -ra, from the same root as kumota
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkumɑrɑ/, [ˈkumɑrɑ]
- Rhymes: -umɑrɑ
- Syllabification(key): ku‧ma‧ra
Adjective
kumara (comparative kumarampi, superlative kumarin)
- hunch (bent, bowed posture)
- olla kumarassa ― to hunch
Declension
Inflection of kumara (Kotus type 10/koira, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kumara | kumarat | |
genitive | kumaran | kumarien | |
partitive | kumaraa | kumaria | |
illative | kumaraan | kumariin | |
singular | plural | ||
nominative | kumara | kumarat | |
accusative | nom. | kumara | kumarat |
gen. | kumaran | ||
genitive | kumaran | kumarien kumarainrare | |
partitive | kumaraa | kumaria | |
inessive | kumarassa | kumarissa | |
elative | kumarasta | kumarista | |
illative | kumaraan | kumariin | |
adessive | kumaralla | kumarilla | |
ablative | kumaralta | kumarilta | |
allative | kumaralle | kumarille | |
essive | kumarana | kumarina | |
translative | kumaraksi | kumariksi | |
instructive | — | kumarin | |
abessive | kumaratta | kumaritta | |
comitative | — | kumarine |
Possessive forms of kumara (type koira) | ||
---|---|---|
Rare. Only used with substantive adjectives. | ||
possessor | singular | plural |
1st person | kumarani | kumaramme |
2nd person | kumarasi | kumaranne |
3rd person | kumaransa |
Derived terms
- kumaruus
Slovene
Etymology
Ultimately from Latin cucumis, cucumeris. Compare Serbo-Croatian kukumar.
Noun
kumara f
- Any member of the Cucumis genus of plants, including cucumber.
Further reading
- “kumara”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran