kumandan

kumandan

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قوماندان‎ (komandan), from French commandant

Pronunciation

• IPA^(key): /ku.mɑn.dɑn/

Noun

kumandan (definite accusative kumandanı, plural kumandanlar)

1. commander

   Synonym: komutan

Declension

Inflection
Nominative	kumandan
Definite accusative	kumandanı
	Singular	Plural
Nominative	kumandan	kumandanlar
Definite accusative	kumandanı	kumandanları
Dative	kumandana	kumandanlara
Locative	kumandanda	kumandanlarda
Ablative	kumandandan	kumandanlardan
Genitive	kumandanın	kumandanların
Predicative forms Singular Plural 1st singular kumandanım kumandanlarım 2nd singular kumandansın kumandanlarsın 3rd singular kumandan kumandandır kumandanlar kumandanlardır 1st plural kumandanız kumandanlarız 2nd plural kumandansınız kumandanlarsınız 3rd plural kumandanlar kumandanlardır