kulić

kulić

Polish

Etymology

Probably a phonetic variant of chylić with influence from kula.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈku.lit͡ɕ/

• Audio 1, kulić

  (file)

• Audio 2, kulić się

  (file)

• Rhymes: -ulit͡ɕ
• Syllabification: ku‧lić

Verb

kulić impf

1. (transitive) to bow, to lower

   Synonyms: pochylać, podkurczać

2. (reflexive) to cower (to crouch in fear)

Conjugation

Conjugation of kulić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kulić
present tense	1st	kulę			kulimy
	2nd	kulisz			kulicie
	3rd	kuli			kulą
	impersonal	kuli się
past tense	1st	kuliłem	kuliłam		kuliliśmy	kuliłyśmy
	2nd	kuliłeś	kuliłaś		kuliliście	kuliłyście
	3rd	kulił	kuliła	kuliło	kulili	kuliły
	impersonal	kulono
future tense	1st	będę kulił, będę kulić	będę kuliła, będę kulić		będziemy kulili, będziemy kulić	będziemy kuliły, będziemy kulić
	2nd	będziesz kulił, będziesz kulić	będziesz kuliła, będziesz kulić		będziecie kulili, będziecie kulić	będziecie kuliły, będziecie kulić
	3rd	będzie kulił, będzie kulić	będzie kuliła, będzie kulić	będzie kuliło, będzie kulić	będą kulili, będą kulić	będą kuliły, będą kulić
	impersonal	będzie kulić się
conditional	1st	kuliłbym	kuliłabym		kulilibyśmy	kuliłybyśmy
	2nd	kuliłbyś	kuliłabyś		kulilibyście	kuliłybyście
	3rd	kuliłby	kuliłaby	kuliłoby	kuliliby	kuliłyby
	impersonal	kulono by
imperative	1st	niech kulę			kulmy
	2nd	kul			kulcie
	3rd	niech kuli			niech kulą
active adjectival participle		kulący	kuląca	kulące	kulący	kulące
passive adjectival participle		kulony	kulona	kulone	kuleni	kulone
contemporary adverbial participle		kuląc
verbal noun		kulenie

Derived terms

verbs

• skulać
• skulić

 

Further reading

• kulić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kulić in Polish dictionaries at PWN