kucai
Indonesian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkut͡ʃai̯]
- Hyphenation: ku‧cai
Etymology 1
From Malay kucai, from Min Nan 韭菜 (kú-tshài).
Noun
kucai (first-person possessive kucaiku, second-person possessive kucaimu, third-person possessive kucainya)
- chive
Etymology 2
From Minangkabau [Term?]. Doublet of kucil.
Verb
kucai
- (dialectal) to exile
- Synonyms: kucil, pencil
Conjugation
Conjugation of kucai (meng-, intransitive) | |||||
---|---|---|---|---|---|
Root | kucai | ||||
Active | Involuntary | Passive | Imperative | Jussive | |
Active | mengucai | terkucai | dikucai | kucai | kucailah |
Locative | mengucaii | terkucaii | dikucaii | kucaii | kucaiilah |
Causative / Applicative1 | mengucaikan | terkucaikan | dikucaikan | kucaikan | kucaikanlah |
Causative | |||||
Active | memperkucai | terperkucai | diperkucai | perkucai | perkucailah |
Locative | memperkucaii | terperkucaii | diperkucaii | perkucaii | perkucaiilah |
Causative / Applicative1 | memperkucaikan | terperkucaikan | diperkucaikan | perkucaikan | perkucaikanlah |
1The -kan row is either causative or applicative, with transitive roots it mostly has applicative meaning. Notes: Some of these forms do normally not exist or are rarely used in standard Indonesian. Some forms may also change meaning. |
Derived terms
- mengucai
- terkucai
Further reading
- “kucai” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Language Development and Fostering Agency — Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic Indonesia, 2016.
Malay
Etymology
Borrowed from Min Nan 韭菜 (kú-tshài).
Noun
kucai (Jawi spelling کوچاي, plural kucai-kucai, informal 1st possessive kucaiku, 2nd possessive kucaimu, 3rd possessive kucainya)
- chive
Descendants
- → Indonesian: kucai
- → Pattani Malay: کوچا / กูจา
Further reading
- “kucai” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.