Krönlein
German
Noun
Krönlein n (strong, genitive Krönleins, plural Krönlein)
- Diminutive of Krone
Declension
Declension of Krönlein [neuter, strong]
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | ein | das | Krönlein | die | Krönlein |
genitive | eines | des | Krönleins | der | Krönlein |
dative | einem | dem | Krönlein | den | Krönlein |
accusative | ein | das | Krönlein | die | Krönlein |