krzyczeć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *kričati (“to cry, scream”).

krzyczeć impf (perfective krzyknąć)

Conjugation of krzyczeć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		krzyczeć
present tense	1^st	krzyczę			krzyczymy
	2^nd	krzyczysz			krzyczycie
	3^rd	krzyczy			krzyczą
	impersonal	krzyczy się
past tense	1^st	krzyczałem	krzyczałam		krzyczeliśmy	krzyczałyśmy
	2^nd	krzyczałeś	krzyczałaś		krzyczeliście	krzyczałyście
	3^rd	krzyczał	krzyczała	krzyczało	krzyczeli	krzyczały
	impersonal	krzyczano
future tense	1^st	będę krzyczał, będę krzyczeć	będę krzyczała, będę krzyczeć		będziemy krzyczeli, będziemy krzyczeć	będziemy krzyczały, będziemy krzyczeć
	2^nd	będziesz krzyczał, będziesz krzyczeć	będziesz krzyczała, będziesz krzyczeć		będziecie krzyczeli, będziecie krzyczeć	będziecie krzyczały, będziecie krzyczeć
	3^rd	będzie krzyczał, będzie krzyczeć	będzie krzyczała, będzie krzyczeć	będzie krzyczało, będzie krzyczeć	będą krzyczeli, będą krzyczeć	będą krzyczały, będą krzyczeć
	impersonal	będzie krzyczeć się
conditional	1^st	krzyczałbym	krzyczałabym		krzyczelibyśmy	krzyczałybyśmy
	2^nd	krzyczałbyś	krzyczałabyś		krzyczelibyście	krzyczałybyście
	3^rd	krzyczałby	krzyczałaby	krzyczałoby	krzyczeliby	krzyczałyby
	impersonal	krzyczano by
imperative	1^st	niech krzyczę			krzyczmy
	2^nd	krzycz			krzyczcie
	3^rd	niech krzyczy			niech krzyczą
active adjectival participle		krzyczący	krzycząca	krzyczące	krzyczący	krzyczące
passive adjectival participle		krzyczany	krzyczana	krzyczane	krzyczani	krzyczane
contemporary adverbial participle		krzycząc
verbal noun		krzyczenie

verbs

adjective

nouns