krzyczenie
Polish
Etymology
From krzyczeć + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /kʂɨˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: krzy‧cze‧nie
Noun
krzyczenie n
- verbal noun of krzyczeć
Declension
Declension of krzyczenie
singular | |
---|---|
nominative | krzyczenie |
genitive | krzyczenia |
dative | krzyczeniu |
accusative | krzyczenie |
instrumental | krzyczeniem |
locative | krzyczeniu |
vocative | krzyczenie |
Further reading
- krzyczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- krzyczenie in Polish dictionaries at PWN