kriga
Swedish
Etymology
krig + -a
Verb
kriga (present krigar, preterite krigade, supine krigat, imperative kriga)
- to war, to fight
Conjugation
Conjugation of kriga (weak)
Active | Passive | |
---|---|---|
Infinitive | kriga | — |
Present tense | krigar | — |
Past tense | krigade | — |
Supine | krigat | — |
Imperative | kriga | — |
Present participle | krigande | |
Past participle | — |
Related terms
- bekriga
- redigeringskriga