krawędź
Polish
Etymology
Ultimately from Proto-Slavic *kravati (“to cut”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkra.vɛɲt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -avɛɲt͡ɕ
- Syllabification: kra‧wędź
Noun
krawędź f
- edge (boundary line of a surface)
- edge (joining line between two vertices of a polygon)
Declension
Declension of krawędź
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | krawędź | krawędzie |
| genitive | krawędzi | krawędzi |
| dative | krawędzi | krawędziom |
| accusative | krawędź | krawędzie |
| instrumental | krawędzią | krawędziami |
| locative | krawędzi | krawędziach |
| vocative | krawędzi | krawędzie |
Further reading
- krawędź in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- krawędź in Polish dictionaries at PWN