kraniec
Polish
Etymology
Borrowed from Middle High German kranz, from Old High German kranz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkra.ɲɛt͡s/
Audio (file) - Rhymes: -aɲɛt͡s
- Syllabification: kra‧niec
Noun
kraniec m inan
- (literary) end, extreme, extremity (extreme part)
Declension
Declension of kraniec
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | kraniec | krańce |
genitive | krańca | krańców |
dative | krańcowi | krańcom |
accusative | kraniec | krańce |
instrumental | krańcem | krańcami |
locative | krańcu | krańcach |
vocative | krańcu | krańce |
Derived terms
adjective
- krańcowy
Related terms
adverb
- krańcowo
noun
- krańcowość
Further reading
- kraniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- kraniec in Polish dictionaries at PWN