krakkemikkig
Dutch
Etymology
From krikkemik (“difficulty; piece of junk”) + -ig, influenced by krakken (“to crack”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌkrɑ.kəˈmɪ.kəx/
- Hyphenation: krak‧ke‧mik‧kig
Adjective
krakkemikkig (comparative krakkemikkiger, superlative krakkemikkigst)
- rickety, fragile
- Synonym: gammel
Inflection
| Inflection of krakkemikkig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | krakkemikkig | |||
| inflected | krakkemikkige | |||
| comparative | krakkemikkiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | krakkemikkig | krakkemikkiger | het krakkemikkigst het krakkemikkigste | |
| indefinite | m./f. sing. | krakkemikkige | krakkemikkigere | krakkemikkigste |
| n. sing. | krakkemikkig | krakkemikkiger | krakkemikkigste | |
| plural | krakkemikkige | krakkemikkigere | krakkemikkigste | |
| definite | krakkemikkige | krakkemikkigere | krakkemikkigste | |
| partitive | krakkemikkigs | krakkemikkigers | — | |
Derived terms
- krakkemikkigheid