kraaien
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkraːi̯.ə(n)/
audio (file) - Rhymes: -aːi̯ən
Etymology 1
From Middle Dutch crâyen, from Old Dutch crāien, from Proto-Germanic *krēaną.
Verb
kraaien
- To crow, make to sound of roosters and certain other birds
- (figuratively) To talk or cry affirmatively, in triumph, frolicking etc.
Inflection
Inflection of kraaien (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kraaien | |||
past singular | kraaide | |||
past participle | gekraaid | |||
infinitive | kraaien | |||
gerund | kraaien n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | kraai | kraaide | ||
2nd person sing. (jij) | kraait | kraaide | ||
2nd person sing. (u) | kraait | kraaide | ||
2nd person sing. (gij) | kraait | kraaide | ||
3rd person singular | kraait | kraaide | ||
plural | kraaien | kraaiden | ||
subjunctive sing.1 | kraaie | kraaide | ||
subjunctive plur.1 | kraaien | kraaiden | ||
imperative sing. | kraai | |||
imperative plur.1 | kraait | |||
participles | kraaiend | gekraaid | ||
1) Archaic. |
Derived terms
- gekraai
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
Noun
kraaien
- Plural form of kraai
Anagrams
- aanreik, kanarie, reik aan