koşucu

koşucu

Turkish

Etymology

From koşu +‎ -cu.

Noun

koşucu (definite accusative koşucuyu, plural koşucular)

1. runner

Declension

Inflection
Nominative	koşucu
Definite accusative	koşucuyu
	Singular	Plural
Nominative	koşucu	koşucular
Definite accusative	koşucuyu	koşucuları
Dative	koşucuya	koşuculara
Locative	koşucuda	koşucularda
Ablative	koşucudan	koşuculardan
Genitive	koşucunun	koşucuların
Possessive forms Singular Plural 1st singular koşucum koşucularım 2nd singular koşucun koşucuların 3rd singular koşucusu koşucuları 1st plural koşucumuz koşucularımız 2nd plural koşucunuz koşucularınız 3rd plural koşucuları koşucuları
Predicative forms Singular Plural 1st singular koşucuyum koşucularım 2nd singular koşucusun koşucularsın 3rd singular koşucu koşucudur koşucular koşuculardır 1st plural koşucuyuz koşucularız 2nd plural koşucusunuz koşucularsınız 3rd plural koşucular koşuculardır

Derived terms

• koşuculuk