kośnik
Polish
Etymology
From kosić + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɔɕ.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɔɕɲik
- Syllabification: koś‧nik
Noun
kośnik m pers
- (dialectal) a reaper (one who reaps)
- Synonym: kosiarz
Declension
Declension of kośnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kośnik | kośnicy |
| genitive | kośnika | kośników |
| dative | kośnikowi | kośnikom |
| accusative | kośnika | kośników |
| instrumental | kośnikiem | kośnikami |
| locative | kośniku | kośnikach |
| vocative | kośniku | kośnicy |
Noun
kośnik m inan
- (obsolete) a ribbon woven into a braid
Declension
Declension of kośnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kośnik | kośniki |
| genitive | kośnika | kośników |
| dative | kośnikowi | kośnikom |
| accusative | kośnik | kośniki |
| instrumental | kośnikiem | kośnikami |
| locative | kośniku | kośnikach |
| vocative | kośniku | kośniki |
Derived terms
noun
- kośnik czubaty
Further reading
- kośnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- kośnik in Polish dictionaries at PWN