końcowy
Polish
Etymology
From koniec + -owy.
Pronunciation
- IPA(key): /kɔɲˈt͡sɔ.vɨ/
Adjective
końcowy (not comparable)
- final, ultimate, terminal
Declension
declension of końcowy
case | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
nominative, vocative | końcowy | końcowe | końcowa | końcowi | końcowe | ||
genitive | końcowego | końcowej | końcowych | ||||
dative | końcowemu | końcowym | |||||
accusative | końcowego | końcowy | końcowe | końcową | końcowych | końcowe | |
instrumental | końcowym | końcowymi | |||||
locative | końcowej | końcowych |
Further reading
- końcowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- końcowy in Polish dictionaries at PWN