korzyć

Polish

Inherited from Old Polish korzyć się, from Proto-Slavic *korìti.

korzyć impf (perfective ukorzyć)

(transitive, literary) to humble
Synonym: (obsolete) uniżać
(reflexive, literary) to humble oneself
Synonyms: bić czołem, (obsolete) uniżać się

Conjugation of korzyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		korzyć
present tense	1^st	korzę			korzymy
	2^nd	korzysz			korzycie
	3^rd	korzy			korzą
	impersonal	korzy się
past tense	1^st	korzyłem	korzyłam		korzyliśmy	korzyłyśmy
	2^nd	korzyłeś	korzyłaś		korzyliście	korzyłyście
	3^rd	korzył	korzyła	korzyło	korzyli	korzyły
	impersonal	korzono
future tense	1^st	będę korzył, będę korzyć	będę korzyła, będę korzyć		będziemy korzyli, będziemy korzyć	będziemy korzyły, będziemy korzyć
	2^nd	będziesz korzył, będziesz korzyć	będziesz korzyła, będziesz korzyć		będziecie korzyli, będziecie korzyć	będziecie korzyły, będziecie korzyć
	3^rd	będzie korzył, będzie korzyć	będzie korzyła, będzie korzyć	będzie korzyło, będzie korzyć	będą korzyli, będą korzyć	będą korzyły, będą korzyć
	impersonal	będzie korzyć się
conditional	1^st	korzyłbym	korzyłabym		korzylibyśmy	korzyłybyśmy
	2^nd	korzyłbyś	korzyłabyś		korzylibyście	korzyłybyście
	3^rd	korzyłby	korzyłaby	korzyłoby	korzyliby	korzyłyby
	impersonal	korzono by
imperative	1^st	niech korzę			korzmy
	2^nd	korz			korzcie
	3^rd	niech korzy			niech korzą
active adjectival participle		korzący	korząca	korzące	korzący	korzące
passive adjectival participle		korzony	korzona	korzone	korzeni	korzone
contemporary adverbial participle		korząc
verbal noun		korzenie

adjective

verbs

nouns

verb