korować

korować

Polish

Etymology

From kora +‎ -ować.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔˈrɔ.vat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: ko‧ro‧wać

Verb

korować impf

1. (transitive, forestry) to bark, to debark (to strip the bark from)

Conjugation

Conjugation of korować impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		korować
present tense	1st	koruję			korujemy
	2nd	korujesz			korujecie
	3rd	koruje			korują
	impersonal	koruje się
past tense	1st	korowałem	korowałam		korowaliśmy	korowałyśmy
	2nd	korowałeś	korowałaś		korowaliście	korowałyście
	3rd	korował	korowała	korowało	korowali	korowały
	impersonal	korowano
future tense	1st	będę korował, będę korować	będę korowała, będę korować		będziemy korowali, będziemy korować	będziemy korowały, będziemy korować
	2nd	będziesz korował, będziesz korować	będziesz korowała, będziesz korować		będziecie korowali, będziecie korować	będziecie korowały, będziecie korować
	3rd	będzie korował, będzie korować	będzie korowała, będzie korować	będzie korowało, będzie korować	będą korowali, będą korować	będą korowały, będą korować
	impersonal	będzie korować się
conditional	1st	korowałbym	korowałabym		korowalibyśmy	korowałybyśmy
	2nd	korowałbyś	korowałabyś		korowalibyście	korowałybyście
	3rd	korowałby	korowałaby	korowałoby	korowaliby	korowałyby
	impersonal	korowano by
imperative	1st	niech koruję			korujmy
	2nd	koruj			korujcie
	3rd	niech koruje			niech korują
active adjectival participle		korujący	korująca	korujące	korujący	korujące
passive adjectival participle		korowany	korowana	korowane	korowani	korowane
contemporary adverbial participle		korując
verbal noun		korowanie

Derived terms

nouns

• korowacz
• korowalnia
• korowarka
• korownik

 

verbs

• odkorować
• odkorowywać
• okorować
• okorowywać

 

Related terms

adjective

• korowy

 

Further reading

• korować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• korować in Polish dictionaries at PWN