kopcić

Polish

Inherited from Proto-Slavic *kopъtěti, *kopъtiti. By surface analysis, kopeć +‎ -ić.

kopcić impf (perfective zakopcić)

(transitive, intransitive or reflexive) to smoke, to soot (to give off thick smoke and/or cover with soot)
Synonyms: dymić, swędzić
(intransitive, colloquial) to smoke (to inhale and exhale tobacco smoke)
Synonyms: ćmić, fajczyć, kurzyć, palić

Conjugation of kopcić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kopcić
present tense	1^st	kopcę			kopcimy
	2^nd	kopcisz			kopcicie
	3^rd	kopci			kopcą
	impersonal	kopci się
past tense	1^st	kopciłem	kopciłam		kopciliśmy	kopciłyśmy
	2^nd	kopciłeś	kopciłaś		kopciliście	kopciłyście
	3^rd	kopcił	kopciła	kopciło	kopcili	kopciły
	impersonal	kopcono
future tense	1^st	będę kopcił, będę kopcić	będę kopciła, będę kopcić		będziemy kopcili, będziemy kopcić	będziemy kopciły, będziemy kopcić
	2^nd	będziesz kopcił, będziesz kopcić	będziesz kopciła, będziesz kopcić		będziecie kopcili, będziecie kopcić	będziecie kopciły, będziecie kopcić
	3^rd	będzie kopcił, będzie kopcić	będzie kopciła, będzie kopcić	będzie kopciło, będzie kopcić	będą kopcili, będą kopcić	będą kopciły, będą kopcić
	impersonal	będzie kopcić się
conditional	1^st	kopciłbym	kopciłabym		kopcilibyśmy	kopciłybyśmy
	2^nd	kopciłbyś	kopciłabyś		kopcilibyście	kopciłybyście
	3^rd	kopciłby	kopciłaby	kopciłoby	kopciliby	kopciłyby
	impersonal	kopcono by
imperative	1^st	niech kopcę			kopćmy
	2^nd	kopć			kopćcie
	3^rd	niech kopci			niech kopcą
active adjectival participle		kopcący	kopcąca	kopcące	kopcący	kopcące
passive adjectival participle		kopcony	kopcona	kopcone	kopceni	kopcone
contemporary adverbial participle		kopcąc
verbal noun		kopcenie

adjective

nouns