konvooieren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch convoyeren. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌkɔn.voːˈjeː.rə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: kon‧vooi‧e‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
konvooieren
- to escort, to convoy
Inflection
| Inflection of konvooieren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | konvooieren | |||
| past singular | konvooieerde | |||
| past participle | gekonvooieerd | |||
| infinitive | konvooieren | |||
| gerund | konvooieren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | konvooieer | konvooieerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | konvooieert | konvooieerde | ||
| 2nd person sing. (u) | konvooieert | konvooieerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | konvooieert | konvooieerde | ||
| 3rd person singular | konvooieert | konvooieerde | ||
| plural | konvooieren | konvooieerden | ||
| subjunctive sing.1 | konvooiere | konvooieerde | ||
| subjunctive plur.1 | konvooieren | konvooieerden | ||
| imperative sing. | konvooieer | |||
| imperative plur.1 | konvooieert | |||
| participles | konvooierend | gekonvooieerd | ||
| 1) Archaic. | ||||