ambiofoniczny
Polish
Etymology
From ambiofonia + -iczny. First attested in 1960.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /am.bjɔ.fɔˈɲit͡ʂ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ʂnɨ
- Syllabification: am‧bio‧fo‧nicz‧ny
Adjective
ambiofoniczny (not comparable)
- (relational) ambiophonic
Declension
Declension of ambiofoniczny
case | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
nominative, vocative | ambiofoniczny | ambiofoniczne | ambiofoniczna | ambiofoniczni | ambiofoniczne | ||
genitive | ambiofonicznego | ambiofonicznej | ambiofonicznych | ||||
dative | ambiofonicznemu | ambiofonicznym | |||||
accusative | ambiofonicznego | ambiofoniczny | ambiofoniczne | ambiofoniczną | ambiofonicznych | ambiofoniczne | |
instrumental | ambiofonicznym | ambiofonicznymi | |||||
locative | ambiofonicznej | ambiofonicznych |
References
- Bibliografia Zawartości Czasopism, issue R. 14, z. 12, 1960, page 141
Further reading
- ambiofoniczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ambiofoniczny in Polish dictionaries at PWN
- ambiofoniczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego