Konkubinat
German
Etymology
Borrowed from Latin concubinatus (17th century).
Pronunciation
- IPA(key): [kɔnkubiˈnaːt]
Audio (file) - Hyphenation: Kon‧ku‧bi‧nat
Noun
Konkubinat n (strong, genitive Konkubinates or Konkubinats, plural Konkubinate)
- (law, Switzerland) cohabitation [without legal marriage]
Declension
Declension of Konkubinat [neuter, strong]
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | ein | das | Konkubinat | die | Konkubinate |
genitive | eines | des | Konkubinates, Konkubinats | der | Konkubinate |
dative | einem | dem | Konkubinat, Konkubinate1 | den | Konkubinaten |
accusative | ein | das | Konkubinat | die | Konkubinate |
1Now uncommon, see notes.
Related terms
- Konkubine
- Patronat, Patriarchat, Zölibat