kolokacja
Polish
Etymology
Borrowed from French collocation, from Latin collocātiō.
Pronunciation
- IPA(key): /kɔ.lɔˈkat͡s.ja/
Audio (file) - Rhymes: -at͡sja
- Syllabification: ko‧lo‧kac‧ja
Noun
kolokacja f
- (linguistics) collocation (grouping or juxtaposition of words that commonly occur together)
- (computing) co-location (service allowing multiple customers to locate and connect gear)
- Synonym: hoteling
Declension
Declension of kolokacja
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kolokacja | kolokacje |
| genitive | kolokacji | kolokacji/kolokacyj (archaic) |
| dative | kolokacji | kolokacjom |
| accusative | kolokację | kolokacje |
| instrumental | kolokacją | kolokacjami |
| locative | kolokacji | kolokacjach |
| vocative | kolokacjo | kolokacje |
Derived terms
adjective
- kolokacyjny
verb
- kolokować
Related terms
adjective
- kolokatorski
nouns
- kolokator
- kolokatorka
Further reading
- kolokacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- kolokacja in Polish dictionaries at PWN