ambarasowny
Polish
Etymology
From ambaras + -owny. First attested in 1601–1764.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /am.ba.raˈsɔv.nɨ/
- Rhymes: -ɔvnɨ
- Syllabification: am‧ba‧ra‧sow‧ny
Adjective
ambarasowny (comparative bardziej ambarasowny, superlative najbardziej ambarasowny)
- (obsolete) sticky, messy (of a situation; difficult)
- Synonym: kłopotliwy
Declension
Declension of ambarasowny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | ambarasowny | ambarasowne | ambarasowna | ambarasowni | ambarasowne | ||
| genitive | ambarasownego | ambarasownej | ambarasownych | ||||
| dative | ambarasownemu | ambarasownym | |||||
| accusative | ambarasownego | ambarasowny | ambarasowne | ambarasowną | ambarasownych | ambarasowne | |
| instrumental | ambarasownym | ambarasownymi | |||||
| locative | ambarasownej | ambarasownych | |||||
Derived terms
noun
- ambarasowność
Related terms
noun
- ambaras
verbs
- ambarasować impf
- zaambarasować pf
References
- Barbara Rykiel-Kempf (30.08.2007), “AMBARASOWNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Further reading
- ambarasowny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ambarasowny in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “ambarasowny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 30