kolaborant

kolaborant

Czech

Etymology

From French collaborateur.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkolaborant]
• Hyphenation: ko‧la‧bo‧rant
• Rhymes: -orant

Noun

kolaborant m anim (feminine kolaborantka)

1. collaborator (person who cooperates traitorously with an enemy)

Declension

Declension of kolaborant

	singular	plural
nominative	kolaborant	kolaboranti
genitive	kolaboranta	kolaborantů
dative	kolaborantovi, kolaborantu	kolaborantům
accusative	kolaboranta	kolaboranty
vocative	kolaborante	kolaboranti
locative	kolaborantovi, kolaborantu	kolaborantech
instrumental	kolaborantem	kolaboranty

Related terms

• See laboratoř

Further reading

• kolaborant in Kartotéka Novočeského lexikálního archivu
• kolaborant in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• kolaborant in Akademický slovník cizích slov, 1995, at prirucka.ujc.cas.cz

---

Polish

Etymology

Borrowed from French collaborant.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔ.laˈbɔ.rant/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔrant
• Syllabification: ko‧la‧bo‧rant

Noun

kolaborant m pers (feminine kolaborantka)

1. (derogatory, literary) collaborator, quisling

   Synonym: zdrajca

Declension

Declension of kolaborant

	singular	plural
nominative	kolaborant	kolaboranci
genitive	kolaboranta	kolaborantów
dative	kolaborantowi	kolaborantom
accusative	kolaboranta	kolaborantów
instrumental	kolaborantem	kolaborantami
locative	kolaborancie	kolaborantach
vocative	kolaborancie	kolaboranci

Derived terms

adjective

• kolaborancki

 

noun

• kolaboranctwo

 

Related terms

adjectives

• kolaboracjonistyczny
• kolaboracyjny

 

nouns

• kolaboracja
• kolaboracjonista
• kolaboracjonistka
• kolaboracjonizm

 

verb

• kolaborować

 

Further reading

• kolaborant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kolaborant in Polish dictionaries at PWN